Amélie Saeed, een 19-jarige rolstoelbasketbalster uit Leuven, begon haar sportcarrière op de opmerkelijk jonge leeftijd van zeven jaar. Haar introductie tot de sport kwam via haar zus, die haar meenam naar de trainingen. “Mijn zus is daarmee gestart en ik ben gaan meedoen,” vertelt Amélie. Hoewel haar zus uiteindelijk stopte, bleef Amélie betrokken bij de Leuven Bears on Wheels, een team dat haar niet alleen vaardigheden bijbracht, maar ook een diepgaande liefde voor rolstoelbasketbal. “Ik ben op mijn zeven jaar begonnen”, zegt ze trots, “dus ik denk dat ik nu aan mijn twaalfde basketbal jaar zit.” Haar vroege start heeft haar een solide basis gegeven en haar in staat gesteld om zich te ontwikkelen tot een getalenteerde speelster binnen het team.
Belgische Jeugd Kampioenschap: Succes en Ervaring
Amélie’s betrokkenheid bij rolstoelbasketbal heeft geleid tot mooie prestaties. Ze heeft deelgenomen aan meerdere jeugdkampioenschappen, waar ze met haar team jaarlijks aan deelneemt. “Wij zijn in 2022/2023 kampioen geworden!”, deelt Amélie trots. Ondanks de beperkte jeugdcompetitie in België, met slechts twee jeugdteams, ziet Amélie de jaarlijkse finale als een waardevolle ervaring waarbij ze de strijd aan gaat met leeftijdsgenoten.
Binnen haar team is er een diverse leeftijdsverdeling, wat de dynamiek en de leerervaringen binnen de groep versterkt. “Wij zitten heel verdeeld”, legt Amélie uit. “We hebben heel veel jonge spelers, dan hebben we zo rond het begin van de middelbare school spelers, en dan heb je mijn leeftijd en iets ouder.” Deze variatie zorgt ervoor dat jongere spelers kunnen leren van de meer ervaren teamleden, terwijl het team als geheel profiteert van de frisse energie en perspectieven die de jongere leden inbrengen.
De rivaliteit met Oostende, de enige andere jeugdploeg in België, voegt een extra laag van intensiteit toe aan de competitie. “Het jammere is, omdat het een jeugdkampioenschap is, dat dat één wedstrijd is. Dat is de finale. Punt,” zegt Amélie. Deze rivaliteit zorgt ervoor dat beide teams elk jaar op hun best moeten presteren, wat de competitie spannend en uitdagend maakt. Ondanks de beperkte tegenstand, biedt de jaarlijkse finale tegen Oostende een cruciale leermogelijkheid voor Amélie en haar teamgenoten. “We spelen één keer tegen de jeugdploeg van Oostende en dat is de finale”, vertelt ze. Deze wedstrijden zijn niet alleen belangrijk voor het opdoen van ervaring, maar ook voor het versterken van de teamgeest en het ontwikkelen van strategische vaardigheden.
Winterkamp en Sociale Contacten
Naast haar sportieve prestaties heeft Amélie ook veel sociale contacten opgedaan tijdens het Winterkamp. Dit kamp biedt jonge rolstoelbasketballers de kans om hun vaardigheden te verbeteren en tegelijkertijd sterke vriendschappen te smeden. “Van dit winterkamp ken ik Wayra (Huber)”, vertelt Amélie, die nu regelmatig contact heeft met deze rolstoelbasketbalster uit Zwitserland, ze zijn samen bezig om een groep dames bij elkaar te trommelen om mee te doen met de Queens Cup in Duitsland.
“Ook ben ik met Jace (Ravensburg) samen naar Petter (Hatland Mikalsen) geweest in Noorwegen voor een toernooi”, vertelt Amélie enthousiast. Beide heeft ze leren kennen tijdens het Winterkamp. Tijdens dit toernooi kreeg ze de kans om tegen internationale tegenstanders te spelen en haar vaardigheden verder te ontwikkelen. Het toernooi in Noorwegen was een unieke gelegenheid om te leren en te groeien, zowel op als naast het veld.
Dromen, Studie en Werk
Amélie’s ambities reiken verder dan alleen het basketbalveld. Ze heeft een sterke academische drive en gaat volgend jaar fysica studeren, een uitdagende studie die haar intellectuele nieuwsgierigheid prikkelt. “Ik doe nu middelbaar en universiteit tezamen”, vertelt ze over haar drukke schema. Daarnaast werkt Amélie als jobstudent bij een leefgroep voor mensen met mentale beperkingen, wat haar unieke inzichten geeft. “Je leert veel verschillende aspecten kennen van mensen”, zegt ze over deze ervaring. Deze rol heeft haar empathie en begrip voor anderen verder ontwikkeld, kwaliteiten die onmisbaar zijn in zowel haar persoonlijke als professionele leven.
Spelend als Valide: De Complexiteit van Regels
Ondanks haar hyperlaxiteit en beenlengteverschil, wordt Amélie in België niet als mindervalide geclassificeerd. “In België is mijn beperking niet gezien als beperking”, legt ze uit. Dit betekent dat ze als valide speler wordt beschouwd, wat uitdagingen met zich meebrengt binnen de competitie. “Je mag maar één iemand met een V (valide) op het veld zetten”, vertelt ze over de regels die haar speelminuten beïnvloeden. Deze situatie dwingt haar om strategisch te spelen en haar vaardigheden optimaal te benutten. Amélie was zelfs aan het overwegen om in Nederland te spelen, waar de regels anders zijn en haar beperking mogelijk wel erkend wordt. “Ik was er wel over aan het nadenken”, zegt ze, wat haar bereidheid toont om nieuwe kansen te verkennen.
Wij van de redactie zijn in ieder geval benieuwd naar wat de toekomst gaat brengen, Amélie in actie zien? Dat kan momenteel in de BENE league
