In een wereld waar tijd kostbaar is, en velen zich afvragen hoe ze hun uren het beste kunnen besteden, laat Greet Spetter zien hoe vrijwilligerswerk niet alleen een manier is om bij te dragen aan de gemeenschap, maar ook een bron van persoonlijke groei en gezinsverbondenheid. In dit verhaal deelt Greet haar ervaringen en inzichten over haar jarenlange inzet binnen het rolstoelbasketbal als spetterende vrijwilliger.

De Familietraditie van Vrijwilligerswerk
Vrijwilligerswerk zit in het bloed van Greet Spetter. Opgegroeid in een gezin waar maatschappelijke betrokkenheid centraal stond was het voor haar vanzelfsprekend om deze traditie voort te zetten. “Mijn ouders hebben elkaar ontmoet in een buurthuis. Dan val je er eigenlijk gewoon in,” vertelt Greet. Deze erfenis heeft ze doorgegeven aan haar eigen kinderen. “We doen dit vaak met elkaar en als we dit niet met elkaar doen hadden we dit echt niet zo lang kunnen volhouden. Greet en Marco – haar man – hebben goede banen zodat ook hun kinderen konden kiezen voor werken of vrijwilligerswerk, dus “het is of werken en leren hoe de volwassen maatschappij werkt, of laten zien wat je kan op het moment dat je iets voor een ander doet”. Deze filosofie van geven en leren heeft haar kinderen geholpen om dezelfde waarden te omarmen.
Persoonlijke Groei door Vrijwilligerswerk

Voor Greet is vrijwilligerswerk meer dan alleen een plicht; het is een kans voor persoonlijke ontwikkeling. Ze vertelt hoe haar man, Marco, door zijn betrokkenheid bij het basketbal essentiële leiderschapsvaardigheden heeft ontwikkeld. “Hij heeft bewust leren leiding geven met vrijwilligerswerk”, zegt ze. Dit toont aan hoe vrijwilligerswerk niet alleen de gemeenschap ten goede komt, maar ook persoonlijke vaardigheden en zelfvertrouwen kan opbouwen.
Het combineren van vrijwilligerswerk met een druk gezinsleven en een fulltime baan kan uitdagend zijn, maar voor Greet en haar gezin is het een manier van leven geworden. Ze heeft jarenlang tot wel 40 uur per week besteed aan vrijwilligerswerk. Ondanks de uitdagingen, vindt ze dat deze inzet haar gezin dichter bij elkaar heeft gebracht en hen een diepere band heeft gegeven met de (rolstoel)basketbalgemeenschap, die ze als een tweede familie beschouwt. Vrijwilligerswerk heeft ervoor gezorgd dat ze onderdeel is geworden van een community die veel waardering geeft aan vrijwilligers. “Toen afgelopen zomer de vloer op Papendal per direct opnieuw gelegd moest worden, hebben meerdere spelers ons direct bedankt en gevraagd of we iets wilden drinken,” vertelt Greet. Het is een klein gebaar dat extra waardering uitdrukt voor de inzet van de ingevlogen vrijwilligers. Greet merkt op dat de persoonlijke connectie en waardering binnen het rolstoelbasketbal vaak dieper is vergeleken met valide basketbal, waar er meer vanuit wordt gegaan dat je altijd aanwezig bent. “Ik denk dat het verschil in waardering ligt in het feit dat veel rolstoelbasketballers begrijpen dat je, naast vrijwilligerswerk, ook nog een voltijdbaan of opleiding hebt,” legt ze uit. “Werken vanuit een professionele carrière geeft een andere blik op een sportorganisatie. Die beseffen niet altijd de extra inzet die vrijwilligers leveren.”
Spetters bij het Basketbal

Het avontuur van Greet Spetter in het vrijwilligerswerk binnen het (rolstoel)basketbal begon met haar dochter Lilly. Lilly, die verschillende sporten had uitgeprobeerd, vond uiteindelijk haar passie in basketbal bij BS Leiden. “Lilly speelde bij BS Leiden en ze was meteen verkocht toen ze een basketbal in haar handen kreeg”, vertelt Greet. Tijdens een zomerkamp in Leiden wilde Lilly, toen pas twaalf jaar oud, helpen bij een internationaal toernooi. Hoewel haar vader Marco aanvankelijk twijfelde of ze daar niet te jong voor was, moedigde hij haar aan om zich in te zetten en bood ook zijn hulp aan. Dit markeerde niet alleen het begin van Lilly’s betrokkenheid, maar ook die van Marco, en uiteindelijk ook Greet. Samen vormden ze een team dat zich met hart en ziel inzette voor de sport en de gemeenschap. Bij BS Leiden zijn ook rolstoelbasketbal teams; Greet organiseerde voor Marco zijn 40e verjaardag een rolstoelbasketbalsessie, zodat hij en zijn vrienden los konden gaan op het veld “dit was echt het moment dat wij verkocht waren aan de sport!”
De Vreugde en Voldoening van Vrijwilligerswerk
Ondanks de aanzienlijke tijdsinvestering, haalt Greet veel plezier en voldoening uit haar vrijwilligerswerk. “Je komt in een familie terecht”, zegt ze. “Iedereen met of zonder beperking doet zijn ding. Ik moet wel waken dat ik dan misschien teveel kan doen en wil doen en doe.” Het gevoel van gemeenschap en wederzijdse steun is voor haar van onschatbare waarde. Ze benadrukt “ik kan mijn masker afdoen bij de rolstoelbasketballers, het is een verademing om mijzelf te kunnen zijn zonder maskers of voorwendselen”.
Het verhaal van Greet Spetter is een inspirerend voorbeeld van hoe vrijwilligerswerk niet alleen de gemeenschap dient, maar ook persoonlijke groei bevordert en diepe banden creëert binnen een gezin. Haar inzet en passie voor het rolstoelbasketbal zijn een bewijs van de kracht van vrijwilligerswerk als een levensstijl. Door haar verhaal te delen, hoopt Greet anderen te inspireren om ook hun tijd en talenten in te zetten voor het welzijn van anderen, en daarbij zelf te groeien als mens.
Foto’s beschikbaar gesteld door Greet Spetter