Afgelopen zaterdag was de Finaledag van de Eerste en Tweede Divisies in Hoofddorp. Voor John van den Bosch was het de laatste keer dat hij als coach én als speler bij het rolstoelbasketbal te bewonderen was. Hij nam afscheid in het Sportcomplex Koning Willem Alexander. De man van de eerste aflevering van In De Spotlight. Voor hem nu ook de laatste.
Van den Bosch blikt terug naar het begin van zijn rolstoelbasketbal start. ,,Ik ben altijd fanatiek sporter geweest, onder andere heb ik vroeger in het NL-Team van waterpolo gespeeld. Daarna deed ik diverse andere sporten zoals golf en tennis. Toen dat niet meer ging ben ik via het revalidatiecentrum in aanraking gekomen met rolstoelbasketbal.” Van den Bosch is dan al bekend met de grote wedstrijdbal. ,,Tijdens mijn waterpolotijd basketbalden we heel vaak en ik vond het altijd al een leuk spelletje. Ik besloot dus al snel dat ik niet alleen bij het revalidatiecentrum wilde rolstoelbasketballen en werd lid van de Rollers van BS Leiden. Zo kon ik weer lekker mijn energie kwijt.”
Van den Bosch speelt al een decennium lang rolstoelbasketbal. Gedreven als hij is, breidt hij zijn takenpakket uit. ,,Drie jaar geleden ben ik begonnen met het coachen van het tweede team met Hidde Smits samen.”
(In aktie met Hidde Smits)
ONVERGETELIJKE HERINNERINGEN
,,Je vraagt me naar de mooie momenten?” Lang hoeft Van den Bosch niet in zijn geheugen te graven. ,,Nou dat waren er heel veel, maar als ik iets moet benoemen dan is het dat twee jaar geleden mijn dochter noodgedwongen ook ging rolstoelbasketballen en ik samen met haar ging spelen. Ze is net zo’n fanatiek sporter als ik. Vader en dochter in één team is toch apart. Maar wel heel gaaf.”
Ook dochter Manouk van den Bosch vindt het heel bijzonder. Meer dan bijzonder: ,,Samen met papa basketballen, was absoluut één van de mooiste dingen die wij samen hebben mogen doen. Ik was altijd zo trots op hem als ik zag hoe hij zich probeerde in te zetten.” Woorden zijn regelmatig overbodig. ,,Soms was in het veld één blik genoeg om te weten wat hij ging doen of wanneer hij de bal wilde. Daarentegen wist ik ook precies wanneer hij tijdens een training iets van plan was om te gaan dollen, waardoor ik hem soms voordat hij ook maar iets kon doen al had betrapt. Of ik deed gezellig mee en hadden we samen de grootste lol.”
(De laatste wissel)
GEDWONGEN OM TE STOPPEN
Aan het samen plezier beleven in de sport komt nu een eind. John van den Bosch legt uit hoe hij tot de keuze kwam. ,, Twee jaar geleden werd er door mijn arts aangeraden om echt rustiger aan te gaan doen omdat mijn lichaam niet meer goed herstelt. Helaas zit het fanatisme teveel in mijn bloed en kan ik niet rustiger aan doen met basketball.” Sporten met de rem erop. Hoe doe je dat? ,,Ik kan mij niet voor zestig procent inzetten zoals mijn medespelers en tegenstanders weten.” Van den Bosch moet er flink om lachen. ,,Dit jaar kreeg ik echt van de arts op mijn kop dat ik nog steeds roofbouw op mijn lichaam pleegde.” Veel mogelijkheden tot keuzes maken zijn er dan niet. ,,Ik wilde het seizoen toch afmaken en in overleg met mijn coach ging ik wel minder minuten spelen.”
Zijn dochter Manouk gaat het enorm missen, het trainen en wedstrijdsporten met haar vader. ,,De band tussen papa en mij is denk ik alleen maar sterker geworden. Samen, met het fanatisme dat ik absoluut van hem heb. Ons inzetten voor de passie die we samen deelden.” Een heel ritueel. ,,Voor de training bij papa en mama eten, samen naar trainen en na een training nog even bij mij thuis samen wat drinken en trainingen en of wedstrijden analyseren.” Hoe mooi kan zo’n periode zijn? ,,Al die momenten samen, die koester ik. En ik ben onwijs dankbaar dat ik die samen met hem heb mogen meemaken. Maar die ga ik ook enorm missen.”
(Familieportret)
PUZZELEN
Het punt is gezet weet John van den Bosch als geen ander. ,,24 mei heb ik dus mijn laatste wedstrijd gespeeld. Ik ga zeker het contact met iedereen die bij rolstoelbasketbal betrokken is missen. Maar ik kijk er wel naar uit dat ik geen trainings-en wedstrijdverplichtingen meer heb. Hierdoor kan ik makkelijker spontaan op vakantie gaan.” Bovendien kan hij meer tijd besteden aan zijn hobby’s. ,,Ik fiets veel en hou van vakanties. Helaas kan ik niet meer skiën. Dat deed ik ook graag. Ik fotografeer graag en verder puzzel ik veel. Sudoku, Tectronic, maar ook legpuzzels van 1.000 stukjes.” De puzzelstukjes van het invullen van een nieuw leefritme gaan nu eerst gelegd worden.
In de ochtend coacht Van den Bosch het tweede team van BS Leiden. In de middag komt hij voor het laatst bij het eerste team binnen de lijnen. Bij de eveneens scheidende coach Kim Meeuwissen. Hij besluit zijn carrière met een score van net over de driepuntlijn. Daarna geeft Meeuwissen de altijd positieve Van den Bosch een vroegtijdige wissel. ,,Toen ik de publiekswissel kreeg tijdens de laatste wedstrijd was ik echt ontroerd.” Alle aanwezigen in de hal klapten hun handen stuk. Wat een collectieve waardering van een fijn mens. ,,Het applaus van werkelijk iedereen deed mij heel erg goed.”
,,Groetjes en tot ziens,” zegt Van den Bosch opgewekt tegen de rolstoelbasketbal community. ,,Want we komen elkaar zeker nog tegen als ik naar wedstrijden van Manouk kom kijken.”
(Beeld: Luc Reuvers)
