Seb Loos, een gepassioneerde rolstoelbasketballer, deelt zijn persoonlijke reis en ervaringen in de sport. Sinds zijn dertiende is hij actief in het rolstoelbasketbal en heeft hij zich ontwikkeld tot een leuke speler binnen de Nederlandse basketbalgemeenschap.
“Ik begon met basketbal toen ik dertien was,” vertelt Seb. “Ik zat eerst bij een recreantenteam bij Koprol in Nijmegen. Matthijs (Bellers) was mijn trainer, en Lucy (Houwen‐Bellers) was de coach van het team. Ze hadden veel contact met elkaar en zorgden ervoor dat ik al snel bij het competitieteam kon aansluiten.” Seb herinnert zich hoe hij zijn eerste stappen zette in de sport: “Ik begon op een zaterdag ochtendclubje met rolstoelhockey. Daarna ging ik op woensdagen trainen bij Koprol. Het was een geweldige ervaring, en ik ben er nog steeds dankbaar voor.”
Seb speelt momenteel bij Devedo, een team dat bekend staat om zijn jonge en dynamische samenstelling. “We hebben een vrij jong team,” vertelt Seb. “Het is een geweldige ervaring om met zoveel getalenteerde en gemotiveerde spelers samen te werken. Ondanks onze jeugdige leeftijd, hebben we een sterke teamspirit en zijn we vastberaden om ons te verbeteren.” Het jonge team van Devedo richt zich op het opbouwen van ervaring door veel wedstrijden samen te spelen en intensief te trainen. “We leren elke dag van elkaar en van de uitdagingen die we tegenkomen op het veld,” voegt Seb toe. “Het is inspirerend om te zien hoe iedereen zich inzet om beter te worden en hoe we elkaar ondersteunen in het proces.”
Actieve Familie
“Ik ben de jongste van vier,” zegt Seb lachend. “Mijn ouders hadden meer tijd om mij naar trainingen en wedstrijden te brengen. Mijn oudere broers deden ook aan sport, dus het was altijd druk, maar wel gezellig.”Seb vertelt verder over de steun van zijn familie: “Als het kon, gingen we als familie naar elkaars wedstrijden kijken. Het was altijd leuk om mijn broers te zien spelen en hen aan te moedigen.”
Dromen voor de toekomst
Op de vraag naar zijn sportieve dromen antwoordt Seb zonder aarzeling: “Paralympisch goud. Dat is mijn grote droom. Ik wil die medaille om mijn nek hangen.” Op de korte termijn richt hij zich op persoonlijke groei: “Gewoon sterker worden en beter worden, elke dag een beetje”
Naast zijn sportieve ambities, heeft Seb ook duidelijke doelen op academisch gebied. “Ik studeer aan het Rijn IJssel en zit nu in mijn examenjaar. Daarna wil ik doorstromen naar niveau 3 en 4. Het lijkt me geweldig om sportlessen te geven,” deelt hij enthousiast. Hij voegt eraan toe: “Ik wil iemand zijn die laat zien dat alles mogelijk is.” .
Seb traint al 2 jaar dagelijks op Papendal en bereidt zich daar ook voor op wedstrijden. “Ik ben blij als ik alles in mijn tas heb,” lacht hij. “Een lunch en een appel of banaan, dat is meestal genoeg voor mij.”Hij beschrijft zijn dagelijkse routine: “Ik train zo goed als elke dag. Het is belangrijk om fit te blijven, vooral met de wedstrijden die eraan komen.”
Seb begon als kind met judo en hockey, wat hij lopend deed, toen dat niet meer ging zijn Sebs ouders op zoek gegaan naar een aangepaste sportvereniging; Koprol! “Ik vond het gelijk geweldig om de bal in het net te gooien en samen te werken met mijn team,” zegt hij. “De teamgeest en gezelligheid zijn wat basketbal zo leuk maken.”Een belangrijk onderdeel van Seb’s ervaring is het sociale aspect van de sport. “Ik ben vaak de laatste die uit de kleedkamer komt,” geeft hij toe. “Ik hou van de gesprekken en het contact met mijn teamgenoten. Soms verlies ik de tijd uit het oog omdat ik zo gefocust ben op de gesprekken.”Hij reflecteert op zijn reis: “Ik heb nooit echt stilgestaan bij waarom ik basketbal zo leuk vind. Het is gewoon iets dat ik altijd al heb gedaan en waar ik van geniet.”
Persoonlijke Inzichten en Sociale Aspect
Seb bedankt voor het delen van zijn verhaal en wij kijken uit naar de verdere groei in zijn sportcarrière. “Ik wil gewoon blijven groeien en beter worden,” zegt hij vastberaden. Zijn positieve instelling en doorzettingsvermogen maken hem tot een veelbelovende speler in de wereld van rolstoelbasketbal.
