Afgelopen zaterdag was Roden het decor van een toernooironde in de Eerste Divisie Poule B. Een bijzondere aflevering. BEN-directeur Toine Klerks stapte in een rolstoel om zelf een competitiedag te ervaren. Samen met de ploeg van Langstraat Shooters 2 ging Klerks vol verve de strijd aan.
Toine Klerks is een inspirator in hart en nieren. Met de Stichting BEN stapte hij niet alleen in de voetsporen van zijn vader Ben, maar wil hij vooral de rolstoelsport vooruit helpen. In het bijzonder de basketballers op wielen. De redactie legde hem een dag later vragen voor over zijn ervaringen.
TUSSEN DE KLEINE WIELEN
In Roden blijkt dat besturen en aansturen van een organisatie een ander vak is dan het besturen van een stoeltje op wielen. Woorden als inspiratie, passie en volharding klinken door. Een dagtocht naar Het Dorp van Ot en Sien, gezien door de ogen van Toine Klerks. Zijn kantoor staat in Sprang-Capelle en huist een showroom aan prachtige rolstoelen. In Roden moet de BEN-directeur even zijn enthousiasme temperen. Een wedstrijdstoel is toch wat anders dan een kantoorstoel. Schadeformulieren zijn echter overbodig.
Hoe heb je de dag in Roden beleefd?
,,Het was een aangename sfeer in Roden. Na tweeëneenhalf uur rijden vanuit Brabant stond voor ons de eerste tafel- en fluittaak op het programma. Daar mocht ik onderuit komen, waardoor ik de tijd had te kijken en een praatje te maken met verschillende teams. Een gemoedelijke sfeer binnen en buiten het veld waar iedereen elkaar kent. Het was leuk om oud bekenden tegen te komen als Bas Rietdijk en Jan Willem Voorthuijzen (foto), twee oudgedienden uit de basketbalsport die vandaag kwamen kijken en beiden een link met mijn vader hadden in de jaren ‘90.”
Wat is het moeilijkste als ongeoefende speler?
,,Ik ben altijd fanatiek met iedere sport en daardoor wil ik graag naar de bal zonder dat ik de rolstoel onder controle heb. Dat zorgde voor een paar onbesuisde acties in de eerste wedstrijd, daardoor stond ik al snel op het scoresheet met enkele persoonlijke fouten. Daarnaast had ik wel moeite om in de bucket te komen, misschien ook een gevolg van onhandig stoelgebruik.”
,,Wat het ook moeilijk maakt is accepteren dat de ander simpelweg beter is. Het team Langstraat Shooters 2 waarin ik meespeelde is misschien wat geschikter voor de Tweede Divisie. En hebben in de Eerste Divisie dan ook alles verloren. We speelden de eerste wedstrijd tegen Hengelo en werden ruimschoots geveegd. Overigens een team wat in de eredivisie prima mee kan, al hebben ze zelf niet de behoefte om wekelijks te spelen en zullen in combinatie met punten ook moeite hebben om in de eredvisie te kunnen spelen. Ze deden dit jaar wel met de beker mee, maar hadden een wat ongelukkige loting. Anders had ik ze daar nog wel een ronde verder in zien komen. De tweede wedstrijd tegen WSV ging mooi gelijk op, dat maakte het wat makkelijker om ook mee te kunnen spelen.”
Wat viel mee als speler?
,,Onderling contact in de wedstrijd was leuk en het viel mee hoe ik geaccepteerd werd als gastspeler. Daarnaast heb ik nog best een paar keer kunnen scoren, weliswaar onder een andere naam tijdens beide wedstrijden omdat in Sportlink mijn recreantenstatus nog niet geheel verwerkt was.”
TUSSEN DE GROTE WIELEN EN EEN KLEIN SPROOKJE
Een toernooidag is een lange dag. Voor velen niet alleen een lange reis. Dan twee wedstrijden, een wedstrijd fluiten en tafelen. Tussendoor kletsen, een boterham of een salade. En na afloop nog een meestal voldane rit naar huis. En die voelt vaak langer dan de heenreis.
Hoe ben je opgevangen door de medespelers?
,,Gelukkig kende ik er al een aantal, heb ook maar meteen wat credits gepakt door de bus te rijden, koffie mee te nemen en te zorgen voor bolussen op de lange heenweg. Misschien kreeg ik daarom wel zoveel speelminuten van de coach! Ze hielpen me allemaal mee in en buiten de wedstrijd.”
Hoe ben je begeleid en ingewijd?
,,Ik kreeg voornamelijk toelichting op de verdedigende en aanvallende afspraken van het team, maar vooral lekker spelen en beginnen.”
Het was de eerste overwinning Langstraat 2, hoe hebben jullie dat beleefd?
,,Iedereen was super blij, we hadden als team wel een paar bijzondere toverballen die toevallig vielen waardoor we terug in de wedstrijd kwamen. Waaronder een buzzerbeater achterover door center Jos (van Dartel-red.) en een onderhandse driepunter van teamgenoot Jelle (van der Steen-red.) net voor het afgaan van de schotklok.”
En dan, spierpijn op zondag?
,,Zo zeg dat wel! Ik ben wel wat gewend, ben redelijk fit en in training voor de Hyrox van 28 februari, dat is een soort van cross fit event. Maar de spieren tussen de schouderbladen voel ik goed. En nog maar niet gesproken over de blaren en wondjes op de handen. Niets gewend zie je wel, des te meer respect voor de sporters die deze sport dagelijks spelen.”
WIN-WIN
Tussen de wielen bekijkt en voelt Toine Klerks van binnenuit naar wat hij vooral van buitenaf meebeleeft. Een mooie en waardevolle bagage na een inspannende dag in Roden. Een inkijkje, achterom kijkend én een blik vooruit.
Hoe helpt een dagje meedraaien je als directeur van BEN?
,,Ik zit regelmatig bij overleggen en mijn mening wordt vaak gevraagd. Ik heb dan vaak een antwoord gebaseerd op mijn ervaringen van het bezoeken van eredivisie wesdtrijden en nationaal team wedstrijden, of ik bekijk het vanuit gezond basketball verstand. Ik heb ook jaren valide gespeeld. Echter soms is het goed om te ervaren om op een goede manier mee te kunnen praten over wat spelers, coaches, gastclubs en scheidsrechters meemaken op een competitiedag in de Eerste Divisie. Ik denk dat ik daar nu een beter beeld van heb. Bewust ook gekozen om een dag in Roden te nemen. Door de ligging komen daar minder frequent mensen van de NBB of van Stichting BEN.”
Hoe heeft het rolstoelbasketbal zich de laatste tien jaar ontwikkeld?
,,Het is in ieder geval sneller en fysieker geworden. Enerzijds door rolstoelontwikkelingen, anderzijds door steeds meer mogelijkheden om ook fysiek te kunnen trainen in fitness centra voor rolstoelgebruikers. De nationaal team spelers bij de mannen zijn voornamelijk buiten Nederland actief in professionele competities waardoor het gat tussen de Nederlandse competitie en het nationaal team verder gegroeid is. De kwantiteit is in ieder geval omhoog gegaan in de laatste jaren, meer clubs, meer spelers en ook meer jonge sporters. Van groot belang is om coaches en scheidsrechters te hebben die met die ontwikkeling mee gaan. De groei op deze twee takken blijft in mijn beleving nog wat achter, al worden er dit seizoen weer mooie stappen gezet.”
Hoe kijk je naar de nabije toekomst?
,,Ik hoop dat de NBB die pro actieve rol op dit vlak op een goede manier blijft doorzetten. Met de combinatie van de competitie van Nederland met België, hebben we de kans verder kwantitatief te groeien. Daar komt bij dat enkele Nederlandse clubs ook Europees gaan spelen waardoor het niveau en de uitdaging ook omhoog gaat. Het is zaak om alles mee te laten groeien, maar we zien ook wel wat groeipijn. Daarbij kijk ik bijvoorbeeld naar de stroeve BENE start met het afmelden van Belgische teams, de club-budgetten en de tekorten aan goede vrijwilligers bij de clubs.”
Toine Klerks & Stichting BEN
Toine is sinds 2009 betrokken bij de nationale teams rolstoelbasketbal, is inmiddels 10 jaar directeur van Stichting BEN en maakt zich hard voor vergroting en professionalisering van rolstoelbasketbal in Nederland en daarbuiten. Rolstoelbasketbal moet volgens hem de meeste vanzelfsprekende sport van Nederland zijn die door iedereen onbegrensd ervaren kan worden. In 2019 was hij toernooidirecteur van het EK voor vrouwen en het EK 2023 mannen/vrouwen. In 2024 maakte hij parttime een uitstapje naar NOC*NSF waar hij als programmamaker, verbinder en adviseur verantwoordelijk was voor alle sociaal maatschappelijke programma’s van het eerste Paralympische TeamNL huis ooit, in Parijs. Sinds vorig seizoen is Stichting Basketball Experience NL de uitvoerende partij voor competities rolstoelbasketbal namens de NBB, waarbij voormalig NBB medewerker Dennis Bouwmeester de rol van projectleider vervult in dienst van Stichting BEN.
(Beeld: Dennis de Vries/Chanine Wassink/Luc Reuvers)
