Walter Vlaanderen is sinds gisteren 23 jaar. Hij speelt competitie op het hoogste Duitse niveau, traint vaak mee met de Oranje-selektie op Papendal én hij had de primeur om namens Nederland te spelen op het eerste EK 3×3 Rolstoelbasketbal in Wenen. Een tweeluik. Deel 1.
Walter studeert in het vierde jaar Sportkunde aan de HAN. ,,Ik loop stage bij de Bas van de Goor Foundation,” legt hij uit. ,,Ik heb voor Sportkunde gekozen omdat het goed te combineren was met het CTO. Ik volg mijn studie in de topsportklas waarbij de colleges en werkgroepen grotendeels op Papendal plaatsvinden met mede studenten die ook topsporter zijn. Daarnaast zijn veel colleges digitaal of opgenomen, waardoor ik ze op afstand kan volgen. Realtime of op een eigen gekozen moment.” Walter is erg tevreden. ,,De opleiding past me als een jas. Het is een brede opleiding waarin je veel leert over onder andere management, sport en gezondheid en hoe je sport in kan zetten als middel voor bijvoorbeeld een gezonde leefstijl.” Ook zijn afstudeerstage is bij Van de Goor, een logische keuze. ,,Als ex-volleybal international met Diabetes type 1 heeft Bas veel ervaring en met deze achtergrond probeert hij mensen met diabetes door middel van zelfvertrouwen aan het bewegen te krijgen. Ik loop stage bij het kinder- en evenementen team waar ik mijn eigen ervaring als topsporter met Diabetes type I helemaal in kwijt kan. Afgelopen juni heb ik op Papendal de DiabetesGames neergezet. Dat is een groot sportevent voor jongeren en jongvolwassenen met Diabetes Type I.”
Valide sporten waren niet voor Walter weggelegd. ,,Ik kreeg rond mijn vierde mijn heup beperking aan de linkerkant en een jaar later aan de rechterkant. Daarna heb ik lang gerevalideerd bij de sportinloop bij de Hoogstraat waar ik elke week op de woensdag sport en bewegen deed met een groepje leeftijdsgenoten.” Bij de sportinloop op de Hoogstraat kwam Walter in contact met zijn sport. ,,Hier werd ik al snel enthousiast gemaakt voor het rolstoelbasketbal. Thomas Huisman hielp mij daar indertijd als vrijwilliger en die heeft mij toen al snel op sleeptouw genomen in de sport.” Als 10-jarige meldde hij zich bij SC Antilope om uit te komen in de jeugdcompetitie onder de noemer Regiodagen. ,,Er was toen iedere maand ergens in Nederland een gezamenlijke training en daarna wedstrijden. Na kennismaking ben ik toen meteen ingedeeld bij Achilles Flames uit Eindhoven. Dat werd getraind werd door Frank en Yvonne Wolbertus. Ik was echt nog maar een Wuppie en heel druk en speels. Bij SC Antilope mocht ik iedere dinsdag het eerste uur mee trainen voordat het eerste team binnenkwam om te trainen.” De toenmalige coach van SC Antilope bracht zijn ontwikkeling sneller aan het rollen. ,,Frans van Breugel was een echte fan van jeugd en ging meteen met mij hard aan de slag. Na een paar maanden ging ik al mee met het derde team van Antilope in de C-competitie het land in.”
DE WEEKPLANNING
,,Oef,” denkt Walter over zijn wekelijkse programma. ,,Het is wel hard werken en plannen. In oktober start ik mijn derde seizoen bij de Doneck Dolphins in Trier in de Erste Bundesliga. De afgelopen twee jaar waren heel druk en best zwaar. Op maandag liep ik overdag stage en trainde ik in de middag of avond met het nationaal heren team. Op dinsdag ochtend eerst CTO-training, daarna snel door naar school en in de middag een krachttraining met het CTO-team. Op woensdag ging ik na ochtend CTO-training met de auto naar Trier toe om daar de avond training met de Dolphins mee te doen. Donderdag en vrijdag had ik school op afstand en trainde ik tussendoor drie keer met de Dolphins.” Dan zou je denken dat de energietank wel leeg is, niet voor Walter. ,,Op zaterdag waren dan de wedstrijden door heel Duitsland en op zondagmiddag reed ik dan weer naar Nederland. Gelukkig heb ik in Trier een lekkere studio met goede wifi om de colleges te kunnen volgen.” Een bomvol programma. ,,Het reizen ging en gaat me goed af, maar ik ben wel blij dat het komende jaar iets rustiger wordt met heen en weer rijden. Ik stop met het CTO en ga dan om de week naar Nederland voor school, stage en om te trainen met het nationaal team.
GEZELLIGHEID EN HERINNERINGEN
,,Zelf vind ik alleen sporten helemaal niks,” is Walter kraakhelder. ,,Voordat ik begon met rolstoelbasketbal heb ik een paar jaar rolstoeltennis gedaan maar ik kon mij hier totaal niet in vinden. Het alleen sporten is niet voor mij weggelegd. Ik heb een team en gezelligheid nodig. Ik ben van mezelf ook een gezelligheidsmens en hou er niet zo van om alleen te zijn.”
Zeven jaar geleden komt de loopbaan van Walter op stoom. ,,Mijn mooiste ervaring was het jeugd EK in 2017. Dit was voor mij het moment dat het allemaal echt begon. Vanaf dat moment begon het rolstoelbasketbal echt wat serieuzer te worden en de realisatie ook. Kort daarna kreeg ik een uitnodiging om mee te trainen met het nationaal team en of ik het seizoen erna deel wilde nemen aan het CTO-programma. Vanaf dat moment heb ik alleen maar mooie ervaringen gekregen van meegaan met het eerste toernooi met het nationaal herenteam, gewonnen toernooi in Japan, spelen in de Erste Bundesliga, tot nu dat ik het EK 3×3 mag spelen in Wenen.” Walter glundert. ,,Alleen maar mooie ervaringen en ik hoop dat er nog veel bij gaan komen.” En ook buiten het veld lacht geluk Walter toe. ,,Mooie ervaringen zijn de locaties waar ik geweest ben die ik waarschijnlijk anders nooit had gezien. Maar ook de beslissingen die ik genomen heb die mij hebben gebracht waar ik nu ben. Tien jaar geleden had ik nooit kunnen verwachten dat ik nu in Trier zou wonen, spelen en daar mijn vriendin zou leren kennen.”
(tekst: Luc Reuvers/beeld: Luc Reuvers/Emilie Haag)
