Walter Vlaanderen is sinds gisteren 23 jaar. Hij speelt competitie op het hoogste Duitse niveau, traint vaak mee met de Oranje-selektie op Papendal én hij had de primeur om namens Nederland te spelen op het eerste EK 3×3 Rolstoelbasketbal in Wenen. Een tweeluik. Deel 2.
VAN BENJAMIN NAAR JONGE KRACHT

Walter speelde tot nu toe vaak als Benjamin van zijn activiteiten. ,,Mijn rol in het team was altijd het zijn van de jongste. Dat ben ik nu niet meer.” Net 23 jaar, maar nog steeds de verse energiegevende motor. ,,Ik ben nog steeds jong maar ook een snelle, krachtige speler die de basis er goed in heeft zitten en nu zijn kwaliteiten moet finetunen en perfectioneren.” Dat lukt prima in Trier. ,,De Dolphins zijn een echt familieteam. De sfeer is enorm goed. Niet agressief en concurrerend. Daarnaast beschikt het team over een van de beste spelers, Dirk Passiwan.” Passiwan coacht de vrouwen van Duitsland op de Paralympics in Parijs, zijn vrouw is een van de Duitse sleutelspeelsters. ,,Met zijn ervaring en technisch inzicht neemt hij veel mee in ons spel. Hier heb ik de afgelopen twee seizoenen al heel veel van geleerd en hoop dit het aankomende seizoen weer te doen.”
Een EK U23 zat er voor Walter niet in. ,,Voor mij was dit het laatste jaar U23. Hierin heb ik één officieel U23EK mogen meemaken in 2017 en in 2022 hebben wij met een team mee kunnen doen aan de ParaYouth Paralympics in Finland. We zouden dit jaar naar het U23EK in Madrid gaan, maar leeftijd technisch bleek dit helaas toch niet mogelijk.” Nederland beschikt niet over voldoende spelers. ,,Helaas hebben we in alle jaren nooit een volwaardig team kunnen opbrengen vanwege ontbrekende classificatie punten spelers. Wel hebben we altijd kunnen trainen met elkaar op de vrijdagen op Papendal. En hebben we afgelopen mei een aantal oefenwedstrijden kunnen spelen tegen U23 Duitsland en U23 Turkije.” Papendal is een alternatief. ,,Ik train al een aantal jaar mee op de maandagen met het herenteam en ben ik al meerdere keren mee geweest op trainingsstages en toernooien. Deze zomer heb ik als reservespeler de hele voorbereidingen meegedraaid en heb ik de mannen geholpen in voorbereiding voor de spelen in Parijs.” Walter draaide de voorbereiding grotendeels mee. ,,Ik heb de afgelopen weken veel geleerd van deze trainingen, doe veel ervaring op en blijf hierdoor natuurlijk optimaal fit. Het niveau en tempo is hoog bij de heren waardoor ik onder andere veel aan mijn handelingssnelheid heb kunnen werken. Dat ik de afgelopen weken mee heb mogen trainen is overigens een groot voordeel nu ik weet dat ik voor Nederland mag uitkomen op het EK 3×3 in Wenen.” Geen Parijs, maar Wenen.
3×3

Walter had een bijzondere primeur in Wenen. De eerste keer dat er een 3×3 voor Wheelers is, notabene op hetzelfde podium als de valide sporters én het Gouden 3×3 Oranje-team. Samen met Fabian Jansen, Vigo Cudovan en Ali Hasson en met coach Mustafa Jebari. ,,Het EK was heel gaaf. Ik heb door de jaren heen heel wat 3×3 toernooien gespeeld. Voornamelijk in de Nederland tour en een aantal keer heb ik in Antwerpen meegedaan. Maar nog nooit op zo’n level en professionaliteit.” En passant won Walter in Amsterdam het NK 3×3. ,,Ter voorbereiding op het EK zijn we naar Malmö afgereisd om daar mee te doen met de Zweden Tour. Het niveau daar was al hoger en voor ons goede leer- en meetmomenten ter voorbereiding voor wat later dezelfde maand zou komen. Het was voor het eerst dat het EK 3×3 werd georganiseerd. Mede omdat de IWBF het samen organiseerde met de FIBA waardoor het EK inclusief was heeft dat er wel voor gezorgd dat het zo’n gaaf toernooi is geworden.”
Een vierde plaats. Een plek met veel emoties. Vier woorden, Mooi, teleurstelling, tevreden, trots vatten het samen. ,,Tuurlijk zijn we teleurgesteld. We hadden het graag anders gezien. We waren goed aan het spelen en hadden grip op Zwitserland. Helaas raakte één van onze spelers begin van de wedstrijd licht geblesseerd en brak bij mij halverwege de wedstrijd mijn as van mijn wiel waardoor we kort moesten spelen met een opstelling waar onze twee laag punters tegelijk speelden.” In 3×3 bijna niet te doen. ,,Daarna kwamen we nog goed terug en probeerden we de wedstrijd weer om te buigen maar helaas was dat niet gelukt met de vierde plek als eindresultaat.”
,,Terugkijkend zijn we hartstikke tevreden en trots,” is Walter toch opgetogen. ,,We zijn vierde van Europa met een jong team en hebben veel mooie en goede dingen laten zien. Gedurende het toernooi hebben we meerdere complimenten gekregen van verschillende teams over hoe we speelden. Maar er is zeker nog werk aan de winkel want we kunnen beter.”

GOALS
Geen Parijs, maar Los Angeles? ,,Mijn droom is om ooit de Spelen te halen waarbij de volgende LA wel het doel is met het team. Daarnaast wil ik me blijven ontwikkelen tot een goede speler met veel meerwaarde voor het team.” Walter weet wat hem te doen staat. ,,Blijven groeien dus.” Walter koestert wat rolstoelbasketbal hem brengt. ,,De sport heeft mij veel zelfstandigheid gebracht, de vaardigheid tot zelfreflectie, zelfvertrouwen en een hoop leuke ervaringen die ik anders nooit had gehad. Bijvoorbeeld het jeugd EK in Italië en Finland. Lekker in de zomer 3×3 en last but not least: een hele lieve vriendin die ik heb leren kennen in Trier.”
Maar eerst: ,,Ik ga nu even een paar weken genieten van de rust en zet het basketbal op een iets rustiger pitje. Ik heb sinds kort een nieuw appartement in Trier waar nog genoeg in moet gebeuren voordat het nieuwe seizoen weer gaat beginnen.”
(Beeld: Joel Rosén/privé)