Fons van Dael (net 68 jaar) is al ruim een halve eeuw actief in het basketball en bouwde een fraaie loopbaan op, met veel herineringen aan topevenementen in Nederland. Hij basketbalt al een tijdje bij Pigeons on Wheels. Het blijft voor zijn team bij trainen. Van Dael hoopt op een competitieteam in Duiven. De week van Fons van Dael deel 2.
MEMORABELE MOMENTEN
Van Dael is sinds enkele jaren pensionado,, Ik ben gepensioneerd, kan mijn eigen tijd indelen, zoals mijn conditie en vaardigheden bijhouden op het buitenveldje.” Het plezier voert de boventoon. ,,Teamsport is gewoon leuk om samen te doen. Ik ben van jongs af aan pointguard geweest en passen verleer je nooit. Ik geniet meer van een mooie assist, dan van een eigen score.” Het levert een lange reeks aan prachtige ervaringen op.
,,Waar moet ik beginnen in zo’n lange periode, kampioenschappen als speler en coach. Wat misschien wel bijzonder is, dat toen het eerste herenteam van mijn clubje Yellow Kangaroos uit Arnhem promoveerde naar de eerste klasse, de huidige derde divisie, van District Gelderland, hadden ze wel een trainer. Die kon de coaching niet doen, uiteindelijk kwamen ze bij mij uit als coach. Ik was toen 18 jaar oud.”
Na de Tweede Wereld Oorlog werd Arnhem zusterstad met Croydon, een voorstad van London. In het kader van de link Arnhem – Croydon kwam er een jaarlijkse sportuitwisseling. In 1977 is basketball aan de beurt. ,,Ik werd door coach Ton Albers geselecteerd samen met splers van mijn team Yellow Kangaroos en Arnhemia Eagles. Dat was een onvergetelijke herinnering, ruim een week bij een Engels gastgezin in huis. De wedstrijd tegen Croydon ging verloren, vooral door de Engelse scheidsrechters, die nog nooit blockshots hadden gezien! En dus als fout werd bevonden. De tweede wedstrijd wonnen we wel, maar die telde niet mee voor het eindresultaat. Het jaar erop kwam Croydon naar Arnhem, hadden we twee jongens bij mij thuis. We wonnen dat jaar wel alle wedstrijden. Revenge!”
De herinneringen van Van Dael lijken niet eindig. ,,Ik heb bijzondere wedstrijden gefloten, zoals de wedstrijd van de 20e eeuw in Gelderland tussen Basketiers en Arnhemia Eagles samen met Bert Langkamp. Wie zou winnen promoveerde naar de Promotie Divisie. Hier wilde de hele basketball incrowd van Gelderland bij zijn, in een stampvolle sporthal Heerenmäten in Zevenaar. Het fluiten van de finale van een groot rolstoeltoernooi met Antilope samen met Jan Huisman tegen München in Köln. Met een deelname van 300 met Duitse TV en een demonstratiewedstrijd in de Jeugdgevangenis van Zutphen, heel spannend.” Van Dael vervolgt: ,,Andere finales, zoals Nederlandse Studentenkampioenschap en Jeugd Olympisch Dagen.”.
,,Basketball heeft mij heel veel gebracht” kijkt Van Dael heel tevreden om. ,,In eerste instantie mijn werk bij de NBB, maar belangrijker: Frieda had ik gevraagd om in mijn beginnend damesteam bij ESCA te komen spelen voor de broodnodige ervaring. Nu zijn we alweer meer dan 43 jaar samen.” Het basketball brengt Van Dael veel. ,,Mooie herinneringen en contacten, wat wil je in meer dan 50 jaar. Toen het lopend basketball niet meer wilde, vanwege slechte rug, knieën en heup, heb ik met rolstoelbasketbal mijn basketballeven met tien jaar verlengd. Inmiddels heb ik alweer ook meer dan 75 wedstrijden voor de Pigeons gefloten.”
SPORTCOURT
Bij Van Dael in een wijk in Velp is een nieuw speelveld aangelegd. ,,Vanaf de start heb ik contact gehad met de gemeente en ze geadviseerd over het basketball gedeelte. Het is omkooid, dus de toegankelijkheid was een dingetje voor de rollers, verder de belijning en de baskets met netjes.” De meeste adviezen van Van Dael zijn gerealiseerd. ,,Alleen de vloer is asfalt en dat vreet aan mijn bandjes!” Drie jaar terug vond de opening plaats. ,,De opening van Sportcourt Biljoen heb ik samen met de wethouder van gemeente Rheden gedaan. Op het veldje heb ik wel eens staan schieten met Edney Fransisco Manuel. Ik had hem ook gevraagd voor de clinic bij de opening. Na drie jaar opleiding in Oostende speelt hij nu eredivisie in Leeuwarden bij LWD Basket.” Van Dael sluit de playground in zijn hart. ,,Ik voel mij een beetje ambassadeur van het veldje, als er iets is met het veldje voel ik mij verantwoordelijk. In de zomer ben ik er een keer of vier in de week te vinden en dat geeft veel leuke contacten. Spaart ook de sportschool uit!”
PIGEONS ON WHEELS
De ploeg uit Duiven moet het stellen zonder toernooidagen vanwege te weinig spelers. ,,Voor mij persoonlijk is het niet vervelend, omdat ik toch al gestopt was als speler. Pigeons On Wheels had op het laatst, nog maar acht spelers, waarvan drie het hogerop wilden proberen in de eredivisie. Seb Loos speelt nu bij DeVeDo, Isabelle Haring en Martijn van de Goor bij Antilope.” Een handvol rollers resteert. ,,Er bleven vijf spelers over en dat is veel te weinig om in de toernooicompetitie mee te spelen. Voor hen was het vervelend, maar de bedoeling is om te groeien, zodat POW (Pigeons on Wheels) in de toekomst weer aan de toernooien kan deelnemen.” En Van Dael geniet van elk rolstoelbasketbal evenement. ,,Stiekem vind ik het geven van rolstoelbasketbalclinics veel leuker, als het spelen van toernooien. Vooral het verre reizen stond mij tegen. Inmiddels heb ik iets van 25 clinics gegeven, variërend van de Koningsspelen tot een reünie van gepensioneerde gymleraren.”
Van Dael benoemt enthousiast de grote gemene deler. ,,Een ding hebben ze allemaal gemeen, ook de sceptici. Als ze eenmaal in de rolstoel zitten vinden ze het helemaal geweldig om op die manier te basketballen, dus veel blije gezichten. Daarmee is gelijk een van de problemen aangekaart, mensen moeten hun schroom overwinnen.” Een open invitatie. ,,Ik nodig geblesseerde spelers van de Pigeons altijd uit om bij ons mee te doen, maar helaas is daar weinig animo voor.”
TEAMUITJE PAPENDAL
Van Dael graaft nog eens met plezier in zijn rijke herinneringen. ,,Een aantal jaren geleden had ik met de provincie Gelderland een teamuitje op Papendal. Een van de keuze mogelijkheden was rolstoelbasketbal. Onder leiding van Toine Klerks van BEN konden mijn collega’s kennis maken met onze sport. Ook die collega die zei: ‘je bent toch niet lui om in een rolstoel te zitten’. Hij vond het achteraf heel leuk, maar hij had wel zijn handen stuk van de blaren én een paar dagen erna spierpijn. Ik heb nooit meer iets over lui gehoord. Toine bedankt!
Kijkend naar de huidige situatie in Duiven: ,,Op dit moment heeft POW twee nieuwe spelers, hopelijk zijn het blijvertjes. We blijven reclame maken, bijvoorbeeld via Facebook en het plaatselijke nieuws. We geven clinics om bekendheid te vergroten, hebben contacten met revalidatiecentra en contact met andere sportclubs. We hebben deze maand een nieuw promotiefilmpje opgenomen met RTV Connect. “Voor de mensen die eens kennis willen maken met deze fascinerende sport: ,,Pigeons on Wheels is een heel gezellig gemengd team voor alle leeftijden. POW traint op woensdagavond in sporthal Triominos te Duiven, van 19:30 tot 21:00 uur onder leiding van onze twee trainers Isabelle Haring en Martijn van de Goor.”
(Beeld: Arjen Kleefsman/privé/Luc Reuvers)