Een hete zomerse dag. Een dag met een hoog zonnebrandgehalte. Ook op Papendal. Waar de rolstoelbasketbalmannen de eerste training van de dag afwerken. De geur van verbrand rubber laat nog even op zich wachten. De focus is volledig gericht op de precisie met schieten.
Het netje schroeit des te meer. Cees van Rootselaar en Haj Bhania (foto) kijken aandachtig toe en geven de nodige aanwijzingen en aanpassingen. Een erg internationaal gezelschap op de vloer. De meeste spelers komen uit voor Duitse clubs, enkele spelen in Italië en ook Frankrijk staat een keer op de kaart. Joeri van Liere (RBVM, zijn zus Dinja kwam in Parijs uit op de Olympische kür met twee fraaie vierde plaatsen) en Frank de Jong (afgelopen seizoen aangesloten bij Sunrise Medical Braves) zijn de enigen uit de Nederlandse competitie. Walter Vlaanderen traint ook mee. Hij tankt even zijn energie bij, de warmte buiten laat zich ook binnen voelen.
In de vroege ochtend is al besloten om de lunchtraining om te zetten in een lunch in het centrum van Arnhem. ,,Er is een lunchroom geboekt.” Voor hij zich weer bij zijn mannen voegt heeft Cees van Rootselaar even tijd. In het zonnetje. Na toekijken naar de Paralympics in Tokyo is Oranje nu van de partij. ,,In 2021 was het natuurlijk een teleurstelling omdat we niet geplaatst waren.” Ook Bhania moest als coach van Groot-Brittannië toekijken. Hij moest op de valreep vanwege COVID thuisblijven. Van Rootselaar duikt nog iets verder terug in zijn geheugen. ,,In 2019 was toen de grote klap, we plaatsten ons toen niet. We moesten ons richten op 2024. En dat is gelukt. Dat was een grote teleurstelling. Ik denk dat we nu ook veel verder en beter zijn. Wat dat betreft is het terecht dat we daar weer staan.”
ANTIBES
Het was een flink traject om op de Paralympics te mogen staan. ,,Door de verandering van landen richting Parijs, van twaalf landen naar acht werd dat ook anders. Normaal gesproken was je als derde op het EK allang geplaatst geweest.” Het brons in Rotterdam bracht nog geen kwalificatie. ,,Er kwam druk bij door het laatste kwalificatie Repechage Tournament.” Zo was de kwalificatie in Antibes in de Azur Arena meteen een goede generale repetitie, na een poule waren er kruisfinales met de andere poule. De verliezers waren klaar, de winnaars boekten een ticket Parijs. ,,Daar ging het gewoon om wedstrijd vier. Als je wedstrijd vier op de Paralympische Spelen wint sta je in de halve finale.’’ Terugblikkend naar het plaatsen voor de Paralympics: ,,Je hebt het gezien aan Italië en Canada. Italië won alle wedstrijden in de poule in Antibes. Ze verliezen er één en ze vliegen eruit en Canada gaat naar de Paralympische Spelen.”
Vooruitkijkend naar de strijd in Paris Bercy: ,,Er zijn acht hele goede landen op de Paralympische Spelen.” De echte voorbereiding op Parijs kon pas na Antibes beginnen. ,,Het is allemaal nieuw voor mij. Ik ben wel blij met de nieuwe assistent-coach van mij.” Bhania vliegt wekelijks heen en weer uit Engeland om bij de stage op Papendal te zijn. ,,Haj heeft zoveel ervaring, die helpt me daar heel goed bij. Anton heeft natuurlijk ook heel veel ervaring. Organisatorisch komt er zoveel bij kijken. Veel meer dan een EK of WK. Maar aan de andere kant doe ik het elke dag met heel veel plezier. Als verliezend speler en als verliezend assistent –coach van het Nederlands team heb ik dat ook nooit gehad, maar nu mag ik naar de Paralympische Spelen.” Het ultieme podium. ,,Ook voor een coach. Dat is wel een droom die uitkomt. Ik geniet elke dag met volle teugen, ondanks dat er elke dag heel veel op je afkomt.”
TERUG NAAR FRANKRIJK
Na de verschillende Europese competities heeft Van Rootselaar een langer traject naar Parijs. ,,Voor Antibes hadden we een hele korte voorbereiding omdat de jongens allemaal bij hun clubs vandaan kwamen. We hadden maar een dag of tien om voor te bereiden. Nu zijn we zeven weken geleden begonnen en hebben we een heel goed voorbereidingsprogramma.” Elke week komt de Oranje-selectie samen op Papendal. In dat tijdsbestek werkt Van Rootselaar zeven of acht trainingen af. Na dagen intern gaan de internationals weer naar huis en doen daar ook hun krachttrainprogramma. ,,De eerste weken waren zwaar en hebben we conditioneel veel werk gedaan. Nu is het finetunen en kijken waar nog aandacht naar moet gaan.” Oranje heeft nog zes oefenwedstrijden op het programma staan. Na wedstrijden in De Kooi in Bemmel tegen Groot-Brittannië staat er bovendien een stage in Köln op het programma met wedstrijden tegen opnieuw de Britten, Japan en Canada. 23 Augustus vertrekt de Oranje-bus naar Parijs. De eerste wedstrijd tegen Australië is op 29 augustus. De finaledag is voor de mannen op zaterdag 7 september.
Oranje wil in Parijs graag pieken. Van Rootselaar over hét toverwoord. ,,Hoe zorg je daarvoor? Met ervaring en ervaring van de spelers en die willen allemaal in topvorm zijn. Die doen er alles voor. Die nemen hun rust, die eten goed, luisteren goed op trainen en werken keihard. Elke dag dat de jongens er zijn brengen ze ongelooflijk veel energie mee. Daar zijn we heel blij mee.” Het uitwisselen van energie versterkt de wisselwerking. ,,Als je ziet dat het team het goed oppakt. Ondanks dat we elke dag heel hard trainen hebben we plezier en worden we beter.”
HET SCHOT
In de ochtendsessie staat het schieten centraal. In veel vormen. Met en zonder druk op het schot. ,,We hebben in oefenwedstrijden gezien dat het schotpercentage toch beter wordt,” ziet Van Rootselaar vooruitgang. ,,We nemen altijd heel veel schoten. Op het EK en WK namen we de meeste schoten. Bij het WK zaten we bij de top drie van schoten nemen. Alleen het schotpercentage zat op negen à tien procent. Dat moest omhoog. Daar hebben we hard aan gewerkt en dat pakken ze goed op.” Het moet straks in Parijs bijdragen aan succes. ,,Als we het schotpercentage omhoog brengen dan komt het helemaal goed.”
Verschillende toplanden mogen slechts toekijken op de Paralympics, net als Nederland in de COVID-periode. Geen twaalf maar acht toplanden. ,,Ik weet niet of je met twaalf teams makkelijker wedstrijden krijgt. Je weet van tevoren het programma en dat iedereen drie wedstrijden heeft en naar de kwartfinale gaat.” Het zwaartepunt in het programma begint in de knock-out fase. ,,Heel gekscherend, als je de kwartfinale en halve finale er twee wedstrijden wint van de vijf, dan sta je in de finale. Zo kan het ook lopen en daar zijn we ons bewust van. Dat weet je van tevoren, maar dat weet elk team.”
De beste rekenmeester bij Oranje was Vladimir Heger. In 1983 rekende hij de win-percentages van Oranje én de concurrentie in Caen tot ver achter de komma door. Op een kladpapiertje. Het bracht Nederland daar de historische vierde plek op het EK. ,,Ik heb met Heger mogen samenwerken in 1987. Toen was hij assistent-coach van het EK in Athene. Hij was een hele slimme man. Win de juiste wedstrijden en je kunt heel ver komen.”
EEN DROOM-STAF
Van Rootselaar staat al even bij Oranje aan het roer, nadat Gertjan van der Linden hem bij de Wheelers binnenhaalde. ,,Ik ben zeven jaar en zeven maanden bondscoach. Iedere dag als ik met de jongens werk en met die inzet, daar kan ik zo van genieten.” vertelt hij opgetogen. ,,De ontwikkeling die jonge spelers hebben doorgemaakt door naar het buitenland te gaan en in goede competities te spelen. Door bewust ook keuzes te maken waardoor ze beter worden.” De Oranje coachstaf is naast Anton de Rooij, recordhouder met meer dan 700 interlands aan ervaring uitgebreid met de Britse kampioenscoach Haj Bhania. ,,Hij is bondscoach geweest van Groot-Brittannië. In 2012 was hij ook assistent-coach in London. Hij heeft ze Wereldkampioen gemaakt, Europees kampioen.” Een man met een fraai palmares en een enorme know-how. ,,Een man waar ik heel veel van leer. Mooi om ook jezelf te ontwikkelen in dat traject van zeven en een half jaar.”
Voor de late middagtraining timmert de man met de hamer Gertjan van der Linden het plankier weer in model. Twee weken later gaan de BEN-medewerkers en vrijwilligers aan de slag om de houten vloer van een inzinking te laten herstellen. Mendel op den Orth rijdt als één van de eersten weer binnen. Hij kijkt rustig vanaf de kant toe. Ondertussen komen er drie balletjes tevoorschijn. Jongleren. Met de focus op de Paralympics. Parijs lonkt. De agitos lonken. Rood, Blauw en Groen. Voorheen was het motto van de Paralympics Mind, Body & Spirit, nu is het Spirit in Motion. Eindigt de droom van de Oranje-rollers in Parijs met een Arc de Triomph?
(tekst/beeld: Luc Reuvers)
