Aldo Heeregrave is een vast gezicht bij basketbalwedstrijden. Meestal als scheidsrechter in het valide en rolstoelbasketbal, maar ook bij evenementen. En vaak geeft hij voor het NOS Sportjournaal nog even een knipoogje naar de rolstoelbasketbal liefhebbers.
In het dagelijks leven werkt Heeregrave (55) bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid. ,,Ik ben managementondersteuner en stafmedewerker bij Bureau Integriteit DJI. Wij onderzoeken de integriteitsschendingen van alle medewerkers bij DJI.” Het basketbal begint als 9-jarige bij het Soestse Red Stars. ,,Er stroomt al 46 jaar basketbalbloed door mijn aderen.” En in Soest is de regel dat je als 16-jarige thuiswedstrijden gaat fluiten. ,,De interactie met de spelers, coaches, publiek is toch iets anders dan wanneer je zelf speelt.” Red Stars wil daarna landelijk spelen en Heeregrave gaat mee als scheidsrechter. ,,Dat kwam gezien mijn achillespezen en enkelbanden goed uit.”
De Bond kan altijd een beroep op Heeregrave doen. ,,Ik vind het nog steeds erg fijn, leuk en doe het met veel plezier om valide en rolstoelwedstrijden op alle niveaus te fluiten. Ik blijf van elke wedstrijd leren en sta hier ook voor open. Voor de fitheid fiets ik veel en doe oefeningen thuis.” De vrouw van de graag geziene scheidsrechter werkt onregelmatig en al ruim drie decennia stemt Heeregrave zijn activiteiten eerst thuis af. ,,Mijn twee zoons hebben voetbal, uitgaan en vrienden, daar hoef ik niet meer ‘voor thuis te blijven. Maar je moet wel een goede middenweg vinden.”
Rolstoelbasketbal komt om de hoek kijken. ,,Marc Verburg vroeg een keer of rolstoelbasketbal niets voor mij was. Ik ben leergierig en sociaal, dus dit was een mooie kans voor mezelf. Het was erg wennen in het begin. Maar met de nodige begeleiding en opleiding ging het snel de goede kant op. En nog steeds leer ik elke wedstrijd. Toen het 3×3 rolstoel in opmars kwam ben ik ook daar gaan fluiten. Je komt vaak dezelfde spelers tegen, maar door het 3×3 is het spel toch anders.” Heeregrave fluit regelmatig oefenduels van Oranje op Papendal. ,,Ik vind van mezelf wel dat ik veel te laat ben begonnen met het fluiten van rolstoelbasketbal. Anders had er heel misschien nog wel een internationale carrière in kunnen zitten.”
DE EREDIVISIE KLEURT STEEDS MEER ORANJE
Rondom wedstrijden gaan alle deelnemers op een fijne manier met elkaar om. ,,Ze zoeken elkaar op in plaats van uit de weg te gaan. Het sociale aspect binnen het rolstoelbasketbal is zeer groot. Niemand voelt zich te groot of te goed. Er spelen nu veel vrouwelijke internationals in de Nederlandse eredivisie, maar die voelen zich niet verheven boven andere spelers. Ze helpen elkaar om beter te worden. Ook internationaal kent iedereen elkaar. Het wereldje van trainers, coaches en scheidsrechters is niet zo groot.”
Heeregrave ziet maar kleine verschillen tussen valide en rolstoelbasketbal. ,,Qua regels verschilt het rolstoel niet veel met het valide. Bij rolstoel kijk je vooral naar beneden, tussen de stoel door, want daar gebeurt veel. En er zijn een paar regels die niet of juist wel bij het rolstoel gelden, maar dat valt erg mee.” De grijze eminentie geniet volop. ,,Het bezig zijn met het mooiste spel op aarde, basketbal. Ook al speel ik zelf niet meer, door het fluiten blijf je er toch bij betrokken. Ik haal veel energie en plezier uit het fluiten en ik blijf mezelf op alle facetten ontwikkelen. En natuurlijk het ontmoeten, omgaan en ervaringen met de spelers, coaches, tafelofficials, trainers, ouders en publiek.” En Heeregrave heeft door de sport ook Deense herinneringen. Zijn toenmalige vriendin kruist zijn pad met Paas- en Pinkstertoernooien in Soest. ,,Ik heb twee jaar in Denemarken gewoond en gebasketbald. En ik ga nog steeds met een groepje vrienden naar Denemarken om daar vrienden te bezoeken.”
HOOGTEPUNTEN MET EEN INDRINGENDE LADING
Er zijn natuurlijk wedstrijden die verankerd zijn in het geheugen. De Finale MU18 2019 in Zwolle is er zo een. ,,Heel de tribune vol met publiek en met drumbands, de entourage er omheen.” En dan de Invictus Games in Den Haag. ,,Ik floot toen USA tegen Oekraïne. Na afloop van deze wedstrijd omhelsde iedereen elkaar en ging met elkaar bidden. Want de spelers van Oekraïne vertelden dat ze twee dagen later weer aan het front zouden staan om tegen de Russen te gaan vechten.” Een omschakeling van de wedstrijdfocus naar de trieste realiteit. ,,Dan gaan er heel veel verschillende emoties door je heen. Sowieso waren de wedstrijden bij de Invictus Games een hele dierbare herinnering. De gedachte achter de Invictus Games is toch heel speciaal. Dat ik prins Harry, medeoprichter van de Invictus Games, de hand heb mogen schudden en een praatje heb mogen maken vond ik speciaal. Ik mocht hem ook geen prins Harry noemen, maar gewoon Harry. Dat blijft altijd een mooie in mijn herinnering.”
NOS SPORTJOURNAAL EN HELDEN
De oplettende kijker ziet vaak voor het NOS Sportjournaal een foto van Univé, met een schot vanuit een rolstoel door Heeregrave met Crackerjacks (Amersfoort) on Wheels. ,,Univé had voor de opnames van reclame een rolstoelbasketbalteam nodig.” De shoot in Landsmeer duurt een hele dag met onder meer foto’s voor reclamedoeleinden. ,,Deze foto van mij wordt nog steeds voor het Sportjournaal gebruikt.” Ook twee medeteamleden gaan op de foto voor sportkleding van Univé voor de slogan Supporter van Sport. De opbrengst daarvan gaat naar de gehandicaptensport. ,,We worden nog steeds herkend op straat!”
Het magazine HELDEN klopt vanwege de Univé activiteiten later bij Crackerjacks on Wheels aan. ,,Ze wilden horen hoe belangrijk het rolstoelbasketbal in ons leven is. Dat was een mooie ervaring.” Ondertussen bezit Heeregrave de licentie Rolstoel Basketbal Scheidsrechter 4. Zijn examinator vertelt Heeregrave het rollen zelf te ervaren. ,,Het is zeker in het begin erg moeilijk om jezelf voort te bewegen in het veld en te dribbelen, te passen en een lay-up te rijden. Je moet je krachten op een andere manier inzetten. Je rolstoel is het verlengde van je lichaam.” En oefening baart kunst. En een goede tip voor de referees het eens zelf te ondervinden. ,,Je krijgt dan meer inzicht in en gedachten achter het rolstoelbasketbal.” Inmiddels is Heeregrave in Amersfoort ook de trainer. Hij put veel oefenstof uit het valide basketbal voor zijn twee uur durende woensdagavond sessie. ,,Het gaat er wel fanatiek aan toe, maar ook de sociale en plezierige kant moeten worden belicht.” En Heeregrave pakt door. ,,,,Ik doe nu zelfs de BT3 trainersopleiding met als hoofddoel rolstoelbasketbal. Dit wordt vanuit de NBB en stichting Basketbal Experience Nederland georganiseerd.”
STICHTING BEN
Door zijn rol als rolstoelscheidsrechter komt Heeregrave ook bij BEN in het vizier. ,,Stichting BEN heeft als doel het rolstoelbasketbal in zijn totaliteit groot te maken. Dit doen ze door het geven van clinics, cursussen, evenementen, fundamental-trainingen en veel, veel meer. Ze organiseren ook alles rondom de Nederlandse vrouwen en mannen rolstoelteams.” Sinds enkele jaren is Heeregrave ook vrijwilliger. ,,Bij grote evenementen, zoals het EK, help ik waar nodig.” Je ziet hem terug als tafelofficial of in de begeleiding. ,,Door mijn inzet bij stichting BEN fluit ik bij veel oefenwedstrijden van de Nederlandse teams op Papendal. Dit is zeker één van de kersen op mijn grote basketbaltaart!”
Ga ook rolstoelbasketbal fluiten: zie programma 9 maart in Topsportcentrum Rotterdam op de BENE-dag
(tekst: Luc Reuvers/beeld: Univé-Luc Reuvers-Maarten van Ras/NBB)
