Een meer dan bekend gezicht in de Rotterdamse sporthallen is Elles Wiessner (46). Je hebt vrijwilligers en vrijwilligers, Wiessner behoort tot de buitencategorie supervrijwilligers. Europese Kampioenschappen, Feyenoord en rolstoelbasketbal, Wiessner biedt de helpende hand.
Wiessner is dagelijks druk met de zorg voor haar zoon met een meervoudige beperking. ,,En ik geef twee keer per week zwemles aan kinderen tussen de vier en twaalf jaar met een meervoudige beperking.” Voordat Wiessner met rolstoelbasketbal in aanraking komt, stijgt ze regelmatig letterlijk en figuurlijk tot grote hoogte. ,,In mijn valide leven heb ik tot mijn vijftiende jaar op hoog niveau trampoline gesprongen en daarbij speelde ik ook waterpolo. Ik zwom eerst achter een bal aan en nu rol ik er achteraan.” De zorg na de geboorte van haar zoon betekent een rigoureuze verandering in haar dagelijkse leven. ,,Dat was toen niet te combineren door een hoop ziekenhuis opnames en een gezin draaiend houden.”
Het rolstoelbasketbal omarmt Wiessner. ,,Voordat ik begon met rolstoelbasketbal, was ik al betrokken bij rolstoelbasketbal. Eerst gewoon als ouder omdat mijn dochter door ziekte niet meer kon waterpolo spelen. Ze was afhankelijk geworden van een rolstoel en moest op zoek naar een andere sport. Daar kwam rolstoelbasketbal om de hoek kijken.” Het bezoek van wedstrijden leidt tot een bestuursfunctie van de organisator. ,,Toen zij een tijdje speelde, ben ik gevraagd om wedstrijdsecretaris te worden van Arrows ’81. ”Een befaamde club in het rolstoelwereldje. ,,Arrows ’81 is vijf jaar geleden opgenomen bij Rotterdam Basketbal.” Wiessner breidt vervolgens haar activiteiten uit voor alle Rotterdamse teams.
Manus van alles bij Rotterdam Basketbal (RoBa)
Daarna gaat haar gezondheid niet voor de wind. ,,Vlak na dat we samen waren gegaan, kreeg ik op 1 augustus 2019 een herseninfarct, gevolg is dat ik een loop beperking op heb gelopen en ik kreeg het advies om weer te gaan sporten. Toen was het een makkelijke keus om te gaan rolstoelbasketballen. Omdat ik daar al bekend mee was. Dit was in oktober 2019.” Een maand later staat een bijzondere gebeurtenis in haar geheugen gegrift. ,,In november 2019 speelde ik mijn eerste wedstrijd samen met mijn dochter in één team.”
Al vijf jaar steunt Rotterdam op de inzet van de alleskunner. ,,Buiten dat ik wedstrijdsecretaris ben bij RoBa, ben ik ook zaalwacht. Ik hou toezicht tijdens wedstrijden, begeleid spelers bij Roba bij het tafelen en alle andere zaken die op zo’n dag voorbij komen. Zaalwacht ben ik bij de rollers en de lopers. Ook ben ik sinds dit seizoen TC lid geworden voor de afdeling rolstoelbasketbal.” Ze sluit af met een understatement: ,,Ik hou van dingen regelen.”
Wiessner schetst hoe het mogelijk is om haar dagprogramma rond te krijgen. ,,Ik heb een goede planning en dan loopt alles op rolletjes. Het is wel altijd thuis de zorg regelen en afstemmen, maar dat is goed te doen. Waar een wil is is ook een weg. En dan kan je een hoop doen. Vooral de zorg voor haar zoon vergt veel energie en tijd. ,,Dat doe ik niet alleen met mijn gezin. We hebben ook een aantal zorgverleners die ook meehelpen. Je kan niet 24 uur per dag de zorgverlener zijn. Voor mij is het basketball en de dingen die ik doe bij Roba een stukje ontspanning. Natuurlijk kost het energie, maar je krijgt er ook een hoop voor terug. Ik vind dat ik hierdoor de zorg thuis beter aan kan. En ja, ik heb wel twee dagen in de week rustdagen om mijn lichaam rust te geven.”
Rotterdam Basketbal en Feyenoord
De alleskunner verleent haar diensten ook aan de eredivisie mannen van Feyenoord. ,,Dit komt doordat Arrows en Feyenoord in dezelfde thuis hal speelden. Feyenoord had een keer een tafel probleem en daar heb ik geholpen om dat op te lossen.” Wiessner is direct verkocht. ,,Het is een leuke groep vrijwilligers en het is prima samen met Roba te doen.” Wiessner is graag gezien en geliefd. ,,Je merkt wel als er spelers van RoBa in de hal bij Feyenoord zitten die je even gedag komen zeggen of als ze mij zien bij Roba dat ze zeggen ik zag u ook bij Feyenoord. Ik ben gewoon actief op alle niveaus basketball. Het leuke is wel dat je uit alle niveaus iets meeneemt en daardoor leer je nu nog steeds nieuwe dingen ten aanzien van basketball.”
Je zou bijna vergeten dat Wiessner ook zelf een balletje gooit. ,,Ik ben echt een teamspeler, er samen voor werken om te winnen. De laatste wedstrijd die we met één punt verschil wonnen was voor mij een mooie ervaring.” Onder leiding van Rakesh Sardjoe verslaat haar team op het centercourt van het Topsportcentrum in Rotterdam op de valreep Koprol. ,,Onze coach Lotte de Jong was ziek. We hebben sinds januari een nieuwe coach er bij die uit het valide basketbal komt. Hij moest de wedstrijd alleen coachen en we stonden acht punten achter met net iets meer dan twee minuten op de klok. En dan winnen met één punt verschil.” Wiessner glundert. ,,Dat vind ik gaaf.”
Samen werken en samenwerken
Kameraden. Een gevleugelde term in Rotterdam. Wiessner geniet daarvan. ,,De vriendschap die je opbouwt naast het veld.” Daarnaast is zij het die zorgt dat alles piekfijn is geregeld. ,,De organisatie van je verenging is zo belangrijk. Alles moet goed geregeld zijn voor de spelers en dan maakt het niet uit of je breedtesport speelt of eredivisie. Ik kan zeggen dat wij als spelers niks te klagen hebben. En daar help ik een handje in mee. Samen met het bestuur en de TC zorgen we ervoor dat we kunnen spelen.”
Het rolstoelbasketbal sterkt Wiessner in het leven als minder valide mens. ,,Het accepteren van mijn handicap. En niet de mevrouw in de rolstoel, maar gewoon Elles en toevallig heeft ze een rolstoel.” Tegelijkertijd pleit ze voor meer integratie met de valide tegenhanger. ,,Dat rollers en lopers niet alleen samen tegelijk trainen maar ook naast elkaar samen de wedstrijd kunnen spelen. En dat is een stukje waar ik mij bij RoBa hard voor ga maken. In de maatschappij kom je elkaar ook tegen waarom niet in de sporthal.”
(Tekst: Luc Reuvers/Beeld: Luc Reuvers/Rotterdam Basketbal)
