In de Schijnwerper: Lucia Dijkstra

Lucia Dijkstra (63) is een sporter in hart en nieren. Al meer dan veertig jaar stelt ze haar leven in dienst van de sport en gebruikt ze haar kennis en ervaring om anderen in de sport meer bagage mee te geven. Op elk niveau en discipline. Wat een sportverleden en ook nu is de nestor weer bezig met het zichzelf ontwikkelen als rolstoelbasketbal trainer. Een prachtig pareltje. 

Dijkstra werkt vier dagen per week voor Welzijn. ,,In het verleden voor de academie voor sportkader het een en ander gedaan. Meegeholpen aan het tot stand komen aan de workshop voor begeleiding van sporters met ASS (Autistisch Spectrum Stoornis-red.) en deze ook gegeven in den lande. Ik heb ook andere workshops verzorgd.” Dijkstra’s leven staat vooral in het teken van de sport. ,,Ik heb 17 jaar gewerkt bij de Gelderse Sport Federatie en samengewerkt met NOC*NSF om een cursus vrijwilligersbeleid in de sportvereniging op te zetten en te geven in Gelderland. Daarnaast heb ik veel in het kader van Aangepast Sporten samengedaan.” Dat valt onder Uniek Sporten. Vanwege tijdgebrek doet Dijkstra nu even geen klussen. ,,Ik werkte toentertijd in de sport en volgde bijscholingen. Dit was in het kader van mijn werk. Mijn eigen sportervaring en ervaring als bestuurslid en commissielid waren hierbij erg fijn.” Dijkstra zit bepaald niet stil. Ze wil haar waardevolle kennis graag delen. ,,Vorig jaar ben ik gestart met de module rolstoelbasketbaltrainer. Mijn ervaring en diploma’s als trainer en coach en docent in het valide basketbal kan ik hierbij goed gebruiken.” 

KNIEBLESSURE VERANDERT HAAR KOERS 

Dijkstra begint als 10-jarige met turnen. Vier jaar later stapt ze over naar regulier basketball. Van 1979 tot 1981 volgt ze een sportopleiding, waarin ze veel verschillende sporten beoefent. Daarna loopt ze hard en doet ze aan squash. Als Dijkstra 24 jaar is verandert haar sportcarrière abrupt door een hardnekkige blessure die ze oploopt bij basketball.  ,,Ik ben elf jaar geleden voor de zoveelste keer aan mijn knie geopereerd. Toen is er een onderbeen correctie gedaan om mijn knie naar de buitenkant te kantelen zodat mijn slijtage minder zou zijn aan de binnenkant. Helaas kreeg ik toen het advies om niet meer te springen en hard te lopen.” Ze wordt zo belemmerd in haar motoriek, een schril contrast met haar eigen job. ,,Ik werkte voor Uniek Sporten en was mensen aan het motiveren om te sporten en te bewegen. Ik was beperkt door mijn knie en deed krachttraining en fitness en mountainbiken en racefietsen maar miste het spelletje en het groepsverband enorm.” In 2014 durft Dijkstra een overstap aan. ,,Dus heb ik tien jaar geleden de stoute rolschoenen aangetrokken en ben ik bij Koprol in Nijmegen op de St. Maartenskliniek mee gaan doen. Vijf jaar geleden werd dit Pigeons.” Ze begint in 2015 aan competitie in de toenmalige Stimuleringsdivisie. 

Rolstoelbasketbal en werk is een fijne combinatie voor Dijkstra. ,,Ik basketbal nu bij Pigeons in Duiven. Dit is goed te combineren met mijn werk. Mijn werkgebied nu is Duiven-Westervoort. Ik werk tegenwoordig in Welzijn. Ik ben kwartiermaker bij een herstel community voor mensen met een psychische kwetsbaarheid.” Daarvoor werkt Dijkstra ook in dienst van de Nederlandse Basketball Bond. ,,Ik heb tien jaar voor de Nederlandse Basketbal Bond gewerkt en zeventien jaar voor de Gelderse Sport Federatie.” Daarin doet ze een schat aan know-how op. ,,Deze ervaringen en mijn huidige werk helpen zeker mee. ,,Hierdoor denk ik over kennis, inzicht en inlevingsvermogen te beschikken.” 

KLOPPEND HART VAN RAYON OOST EN ZUID 

Van 1981 tot 1992 werkt Dijkstra op een van de toenmalige rayonbureaus van de NBB. ,,Ik ben Sport Technisch Kader medewerkster geweest in Rayon Oost en Zuid en heb een klein jaar op het Bondsbureau gewerkt om basketball te stimuleren. Dat stopte met de eindigen van de subsidieregeling. Het basketbaldier in Dijkstra geeft een inkijkje: ,,Dit was een veelomvattende functie. Het opzetten van nieuwe basketbalverenigingen en specifieke groepen. Van mini’s tot senioren, maar ook rolstoelbasketbal. Verder was er het ondersteunen van de besturen, het opzetten en geven van opleidingen aan trainers en coaches maar ook bestuur. Ik gaf clinics om de mooie sport te promoten, gaf selectietrainingen en nog veel meer.” Dijkstra blikt met grote tevredenheid terug op dat decennium. ,,De contacten met de clubs waren intensief en goed.” 

Behalve werken aan haar eigen fitheid speelt Dijkstra een decennium in wedstrijdverband. ,,Ik vind het een hele prettige aanvulling op mijn krachttraining en individuele sportbeoefening. Het teamverband, de groepsdynamica, het samen spelen, de uitdaging van een wedstrijd spelen, samen uit en thuis.” Dijkstra laat even een stilte vallen. ,,Dat geeft veel voldoening.” De mooiste ervaringen opdiepen uit haar geheugen is een lastige vraag. ,,Wat ik erg leuk vond toen wij net begonnen als team in de tweede divisie dat er van andere teams hulp kwam met tips bij de wedstrijddagen. En dat de sfeer erg loyaal was.” Naast het veld is er op toernooidagen ruimte voor sociale contacten. ,,Ik geniet van de saamhorigheid en gezelligheid.” 

PIGEONS 

Dijkstra speelt bij de rolstoelers in Duiven, hun domicile is het fraaie Triomonis, vaak strijdtoneel van de rolstoeldivisie toernooien. ,,Pigeons is een gezellige vereniging. In het verleden waren er meer teams ook op niveau. Er wordt hard gewerkt om Pigeons weer naar een hoger level te tillen. Het rolstoelbasketbalteam is echt onderdeel van de vereniging.” Dijkstra is daar prima op haar plek. ,,De kracht van ons team is dat bijna eenieder iets doet voor het team en de motivatie groot is. Naast het basketballen is er oog voor elkaar. Respect en wederkerigheid.” De 63-jarige sportnestor heeft een mooie rol. ,,Ik probeer als trainer-coach en als speler een sociale rol te vervullen in het team. Ik ben geen scorer maar probeer wel de assist te geven en rust in het team te brengen.” Na het valide basketball uit haar jonge leven heeft het sporten nu weer een extra dimensie. ,,Het geeft veel plezier om weer een teamsport te beoefenen.” Dijkstra beveelt het anderen van harte aan. ,,Ik zou het leuk vinden als er meer mensen gaan rolstoelbasketballen in Nederland. Hierdoor wordt ook de competitie aantrekkelijker en beter. En ik hoop daar nog iets aan te mogen bijdragen.” Dijkstra besluit met: ,,Het is en blijft een fantastische sport!” 

(Tekst/beeld: Luc Reuvers)