Lindsay Frelink (25) is een speelster van de jongere garde van het rolstoelbasketbal. Ze speelde al op twee Paralympics mee en koestert de twee Gouden Plakken. De focus is nu gericht op LA 2028. Teamwerk is het codewoord in haar activiteiten, focus is het kernwoord in haar studie. Een draaiboekje voor een korte film over Frelink zelf, in tekst.
Frelink studeert Creative Business met daarin bijzondere aandacht voor film en filmproductie. Samenwerken voor een goed resultaat. Van belang in sport, werk en producties. ,,Zowel basketbal als filmproductie is een teamsport, je hebt elkaar nodig om uiteindelijk je doel te behalen en iets moois neer te zetten.”
Rolstoelbasketbal is niet de eerste sport voor de uit Noord-Holland afkomstige Frelink. ,,Ik ben begonnen met zwemles en vervolgens ben ik een periode gaan tennissen, allemaal in Noord-Holland.” Beiden individuele activiteiten. ,,Na ongeveer vijf jaar te hebben getennist miste ik het team element in de sport en het wedstrijdelement. Op aanraden van een vriendin ben ik toen eens gaan proberen bij rolstoelbasketbal en daarna uiteindelijk de switch gemaakt van tennis naar rolstoelbasketbal.” Frelink ziet het plezier van het samenwerken in de sport in Alkmaar. ,,Vrijwel direct toen ik bij Vios ’82 speelde ben ik competitie gaan spelen in de C-divisie. Juist omdat ik het wedstrijdelement zo leuk vond.” Na Vios ’82, volgen Apollo in Amsterdam, BV Hoofddorp, het Amsterdamse Only Friends en nu Sunrise Medical Shooters. Eerst als Braves in Doorn, dit seizoen als Shooters in Sprang-Capelle. Frelink plant goed en het levert haar de vereiste energie op. ,,Het is altijd lekker druk met Papendal, club en school. Maar daar ga ik op een bepaalde manier ook goed op.”
MONOCHROOM
Frelink gebruikt haar studie Creative Business om als regisseur van een korte film aan de slag te gaan. Monochroom. ,,Oorspronkelijk heb ik het scenario van Monochroom zelf niet geschreven, maar een medestudent. Wel wilde ik heel graag een film maken. Als regisseur. Met het thema van validisme wegens een beperking. Na overleg met haar en de rest van onze projectgroep kreeg ik de eer om de film te mogen regisseren.” De film draait om een hoofdpersoon die door een oogafwijking minder maatschappelijke kansen krijgt om haar toekomstbeeld na te jagen. ,,Wat mij vooral trok in het verhaal was het stukje waarbij onze hoofdpersoon een andere manier zoekt om haar droom alsnog te bereiken ondanks dat ze is afgewezen bij een vooraanstaande kunstacademie wegens haar beperking. Dit is iets wat ik zelf ook heb meegemaakt en daarom vind ik het heel belangrijk om het verhaal te vertellen dat er meer mogelijkheden zijn dan die ene optie.”
Monochroom is bijna een monodroom. ,,Het is onwijs gaaf, ik droom al een langere tijd om regie te gaan doen voor een shortfilm of film en nu ik de kans heb gekregen is dat echt een onwijs gave uitdaging, zeker met een thema die ook dicht bij mijzelf ligt.” En film met een duidelijke boodschap. ,,Wij willen met onze shortfilm jonge studenten laten zien dat ze niet gelijk moeten opgeven nadat ze zijn afgewezen door hun beperking maar dat ze juist door moeten gaan en dat het ook juist een kracht kan zijn. En daarbij hoop ik dat de hogere scholen hier ook wat van oppikken en minder snel studenten zullen afwijzen wegens een beperking.” Die film komt er niet zomaar. Er is crowdfunding nodig. Via https://gofund.me/9e9415a8 kunnen donaties gedaan worden. ,,Dit geld zal worden gebruikt voor de filmmaterialen zoals camera, lenzen, licht apparatuur, voor de catering voor de cast en crew en tot slot de onkostenvergoeding voor onze cast en crew.”
TEAMSPIRIT
Frelink legt uit waarom teamsport zo mooi is. ,,Het maakt de sport heel leuk, zeker omdat je nu echt samen moet werken om je doel te behalen. We kunnen zo elkaar ook steunen in goede en slechte tijden. Zo vier je samen het succes maar troost je elkaar bij dieptepunten.” Snelheid op het court maakt het rolstoelbasketbal voor Frelink extra bijzonder. ,,De fastbreak acties”, stipt ze aan. ,,Waaruit ik uiteindelijk een score kan maken of juist een heerlijke combinatie waarin ik een screen zo weet te zetten dat ik een center naar binnen weet te rijden.”
Dubbel Goud is verankerd in het geheugen van Frelink. ,,De Spelen van Tokyo en Parijs blijven mij toch echt wel het meeste bij. Tokyo omdat het mijn eerste Spelen waren en het ondanks de lege tribunes ook een hele mooie ervaring was. Met Parijs toch ook wel dat ik het samen met mijn familie kon beleven die nu wel bij de wedstrijd aanwezig konden zijn.’’ In een uiterst kolkende en meer dan sfeervolle ambiance in een bomvol Paris Bercy. In haar hoofd kan ze een film met prachtige en waardevolle herinneringen projecteren. ,,De ene dag vaker dan de andere dag, maar vaak als ik even terugkijk naar mijn kast met de twee plakken erin krijg ik toch altijd wel een trots gevoel. Of als ik het erover mag hebben bij presentaties.” Zoals bijvoorbeeld bij de Stichting BEN op een barbecue-avond voor vrijwilligers.
LOODS
Frelink speelt als forward en loodst in die functie de centers van haar ploeg naar een positie dicht bij de ring. ,,Mijn voornaamste taken zijn vooral de centers naar binnen rijden. Of juist met de snelheid die ik heb gaan voor een fastbreak. Of juist een center van de tegenpartij achterhouden zodat onze centers weer meer ruimte krijgen op het aanvallende veld.” Frelink geniet van de teamspirit van haar ploeg Sunrise Medicals. ,,Wij blijven ook als het tegenzit, altijd doorknokken en vasthouden aan ons eigen spel.” De regisseur in spé is op haar plek in het rolstoelbasketbal. ,,Ik ben blij met veel hele mooie ervaringen die ik zeker niet snel zal vergeten.” En daar wil Frelink er nog veel aan toevoegen, als in een film. ,,Mijn doel met rolstoelbasketbal is nu zeker door te gaan tot en met LA 2028.” Ondertussen tijd voor de Monochroom droom. ,,Mijn studie is nu mijn ambitie.”
(Beeld: Luc Reuvers)
